15 marca 2024r. wysłuchaliśmy wykładu prof. UAM dr hab. Anity Napierały pod tytułem „Leczenie bez trucizn. Przyrodolecznictwo na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku”.
Powyższy temat był widziany przez pryzmat historii i nauk przyrodniczych. Przyroda wpływa na bieg wydarzeń historycznych, co potwierdził zeszłoroczny wykład Pani Profesor o epidemiach cholery w Europie i na świecie.
Wykład z 15 marca rozpoczął się definicją przyrodolecznictwa, które oznacza wykorzystywanie do celów leczniczych środków dostępnych w przyrodzie: powietrza, wody, światła słonecznego, czynników termicznych, pożywienia, ziół, ruchu.
Przyrodolecznictwo na przełomie XIX i XX wieku przeżywało swój renesans. Dostrzegano i doceniano uzdrawiającą moc natury czyli leczenia przyrodnego.
Stawiano tezy:
- „nie ma chorób, jest tylko chory organizm”,
- „każdy powinien stać się własnym lekarzem”,
- „lekarstwa są trucizną”.
Metodami XIX w. leczenia były: wodolecznictwo, ruch i gimnastyka, terapie manualne – masaże i kąpiele powietrzno-słoneczne.
Pionierem przyrodolecznictwa był lekarz Apolinary Tarnawski, który otworzył w Kosowie w Karpatach zakład przyrodoleczniczy, w którym stosował własny system terapii. Jego naczelnym hasłem było „Władaj sobą”.
„Życie zgodne z naturą” potwierdza stara łacińska paremia „mens sana in corpore sano”, co oznacza „w zdrowym ciele ,zdrowy duch”. „Władaj sobą” !!!
E. A.
